Wednesday, May 30, 2007

တစ္ဖက္သတ္ (၁)



ဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျပန္ခံစားမိလာလို႔ ....


တစ္ဖက္သတ္ (၁)

ဟန္ေဆာင္ေပ်ာ္ရႊင္ရင္း
မင္းအေၾကာင္းေတြးၿပီး
၀မ္းနည္းေနတယ္။

ကိုယ့္အတြက္ မရည္ရြယ္တဲ့
မင္းအၿပံဳးေတြကို
ကိုယ္ ဘယ္လိုႏွလံုးသားမ်ိဳးနဲ႔
ခံစားေပးရမလဲ။

ကို္ယ့္အတြက္ မဟုတ္တဲ့
မင္းအခ်စ္ေတြကို
ကိုယ္ ဘယ္လိုခြန္အားမ်ိဳးနဲ႔
မုဒိတာပြားေပးရမလဲ။

ဘယ္သူမွ မသိေပမယ့္
တကယ္ဆိုေတာ့ ..
ကိုယ္က မင္းကိုခ်စ္ေနရသူေလ။။

ခရီေရတာ
4.7.2000

အနီးအေ၀း

ဒီကို ေရာက္ခါစတုန္းက ေရးမိတဲ့ ကဗ်ာေလး ...

အနီးအေ၀း

တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ
တစ္ေယာက္ရွိတဲ့အခါ
ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း
နီးနီးေလး .. တဲ့။

တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ
တစ္ေယာက္မရွိတဲ့အခါ
ဘယ္ေလာက္နီးနီး
အေ၀းႀကီး .. တဲ့။

မိုင္ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ
ေ၀းကြာေနတဲ့
မင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ
ကိုယ္မရွိတဲ့အခါ ...... ။ ။

ခရီေရတာ
9.10.2006 4:30 am

အရိုင္းဘံု

သူမ်ားေတြ ေရးတဲ့ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္လဲ လိုက္ဒန္ၾကည့္တာ။ ျမန္မာျပည္က အေျခအေနကို စိတ္နာတဲ့ အေၾကာင္းေလး ..

အရိုင္းဘံု

လမိုက္ည ...
ၾကယ္ေတြက
သူတို႔ကိုသူတို႔ ေဖာက္ခြဲၿပီး
အလင္းေပးေနၾကတယ္။
အေမွာင္တိုက္ထဲမွာ
ကိုယ့္အသား ကိုယ္ျပန္စားေနတဲ့
လူမိုက္ေတြလဲ ရွိရဲ႕။

မိုးခါးေရတဲ့လား ...
ေသာက္ေနက်မို႔
ခါးမွန္းမသိသာဘူး။

ဆံုးမစကားေတြ လာေျပာမေနပါနဲ႔
ငါ့လမ္းရဲ႕ ဦးတည္ရာကို
ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေသခ်ာဘူး။

ငါ့လယ္ေျမဟာ
စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ေအာင္ ထြန္ယက္ၿပီးမွ
ကြန္ကရစ္ အေလာင္းခံလိုက္ရတယ္။

အခ်စ္ရယ္ ...
ငါ့ကို တအားမဖက္လိုက္ပါနဲ႔
ငါ့ရင္ထဲက ဆူး
မင္းကို စူးမွာစိုးတယ္။

ခရီေရတာ
2.8.2000
(re-edited in 25.6.2006)

Monday, May 28, 2007

က်ေနာ္နဲ႔ ငွက္ကေလး



က်ေနာ္နဲ႔ ငွက္ကေလး

မေတာ္တဆလဲ မဟုတ္၊ တမင္တကာ ဖန္တီးယူတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ငွက္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ္ သိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူ႔အသံကို ၾကားရတာ၊ သူ႔အနားမွာ ေနရတာ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူ႔ကို အားက်မိတယ္ေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏုိင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ငွက္ကေလးက မလိမၼာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးေနတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားကိုလဲ ဒုကၡမေပးတတ္ပါဘူး။ သူေပ်ာ္သလုိေနတာပါပဲေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ငွက္ကေလး ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာက မိုင္၄၀၀ေက်ာ္

ေ၀းပါတယ္။ သူ႕ႏွလံုးသားနဲ႔ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကေတာ့ အဲဒီထက္
ပိုေ၀းတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႕အနားမွာ ရွိခ်င္မိတယ္။ သူ႕ဆီမွာေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး ဆႏၵေတြရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ငွက္ကေလးက သူ႕ကိုယ္သူ မလွဘူးလို႔ မၾကာခဏ ေျပာတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူေတာ္ေတာ္လွတယ္လို႔ စိတ္ထဲက အၿမဲထင္တယ္။ ႏႈတ္ကလဲ တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သိပ္ေျပာလြန္းရင္ သူလန္႔ၿပီး ပ်ံေျပးသြားမွာကိုလဲ စိုးရေသးတယ္ေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ငွက္ကေလး ဘာႀကိဳက္လဲ က်ေနာ္မသိပါဘူး။ သူကလဲ ေျပာမျပပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူေက်နပ္မယ္ထင္တာေတြ လုပ္ရင္း အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္တဲ့အခါ သူက `လည္မလိုလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ´လို႔ ေ၀ဖန္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႕ကို လိုက္မမွီပါဘူးေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ငွက္ကေလးက က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္သိပါတယ္။ က်ေနာ္က ငွက္ကေလးကို ခ်စ္မခ်စ္ကေတာ့ က်ေနာ္လဲ မသိပါဘူး။ ငွက္ကေလးလဲ မသိပါဘူး။ က်ေနာ္မသိတာကေတာ့ မေတြးရဲလို႔ပါ။ သူ မသိတာကေတာ့ မေတြးမိလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ က်ေနာ့္အနားမွာ သူေနခ်င္မွာလဲ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ငွက္ကေလး မဟုတ္လား။

ခရီေရတာ
7.3.2006

Saturday, May 26, 2007

အဲဒီည

ကိုဘလာေဂါက္ရဲ႕ သတ္ပံုမွားတဲ့ည ကဗ်ာကို မအိပ္ခင္ဖတ္လုိက္တာ .. က်ေနာ္လဲ ကဗ်ာေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

အဲဒီည

အဲဒီညက ...
အိမ္ေျမာင္တစ္ေကာင္
စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ ေသတဲ့ည။

အဲဒီညက ...
ၾကယ္တစ္ပြင့္
သက္ျပင္းခ်ရင္း ေႂကြက်တဲ့ည။

အဲဒီညက ...
မိုးေပၚက လမင္း
မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲတဲ့ည။

အဲဒီညက ...
မိုးေကာင္းကင္ႀကီး
မေက်မနပ္နဲ႔ ေတာက္ေခါက္တဲ့ည။

အဲဒီညက ...
မုန္းလို႔မရ ေမ့လို႔မရ
မင္းကိုသတိရမိတဲ့ ညေပါ့။

ခရီေရတာ
26.5.2007


ဘာေၾကာင့္

အသက္၂၀တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။ ၀ိုင္း၀ိုင္းအရာေလးေတာင္ မက်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့ ...

ဘာေၾကာင့္

ကိုယ့္ရဲ႕ အၾကင္နာစကားေတြကို
ေလွာင္ၿပီး မရယ္ခင္
မင္းမ်က္ႏွာမွာ
အၿပံဳးရိပ္သမ္းသြားရတာ
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္။

ကိုယ္ တျခားမိန္းကေလးေတြအေၾကာင္း
ေျပာမိတဲ့အခါ
မင္းမ်က္လံုးေလးေတြ
ေဒါသေရာင္သမ္းသြားရတာ
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္။

ကိုယ္က မင္းကိုက်ီစယ္တဲ့သေဘာနဲ႔
ဂရုမစိုက္ဟန္ေျပာမိရင္
မင္းရဲ႕ ရန္ေတြ႕သံေတြ
တုန္ခါေနၾကတာ
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္။

ကိုယ္က မင္းကို
ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတဲ့အခါ
`နင့္ကိုငါမခ်စ္ဘူး´လို႔
တူးတူးခါးခါးျငင္းတာ
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ ..
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ...
သိရခက္တဲ့ မိန္းကေလးရယ္။ ။

ခရီေရတာ

စာႂကြင္း။ ။ သဲထဲေရသြန္ရင္ ၀ိုင္း၀ိုင္းအရာေလးေတာ့ က်န္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အဲလို ၀ိုင္း၀ိုင္းအရာေလးေတာင္မွ မက်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးအေၾကာင္းပါ။




အားေဆး

တစ္ခါတုန္းက ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းေလးေပါ့ ...

အားေဆး

ေကာင္မေလးေရ ..
မင္းရဲ႕ အၾကည့္ေႏြးေႏြးေလးေတြမွာ
ပရိုတင္း၊ ဗီတာမင္နဲ႔
သတၱဳဓာတ္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္။

မင္းရဲ႕ အၿပံဳးလွလွေလးေတြက
စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ Stress ကိုပါ
ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစတယ္။

မင္းရဲ႕ ကိုယ္ရနံ႔သင္းသင္းေလးက
ေမာပန္းမႈေတြကို ေျပေပ်ာက္ေစၿပီး
ေသြးလွည့္ပတ္မႈကို အားေကာင္းေစတယ္။

ေကာင္မေလးေရ ..
အၾကင္နာခ်ိဳ႕တဲ့မႈေ၀ဒနာ
ခံစားေနရတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
မင္းေလးက အားေဆးတစ္ခြက္ပါကြယ္။ ။

ခရီေရတာ
1.9.2004

Thursday, May 24, 2007

ပန္းကေလးသို႔

ဒီကဗ်ာေလးက က်ေနာ့္ အသက္၂၀တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ (ဟီး .. အသက္က ၂၀ေက်ာ္ေလးပဲ ရွိေသးတာ။ ဘယ္ေလာက္ေက်ာ္ၿပီလဲ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္ၿပီ။) နဲနဲ ျပန္ျပင္ထားပါတယ္။ ခံစားၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။

ပန္းကေလးသို႔

ပန္းကေလးရယ္
မင္းဘ၀လမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕
မိုးစက္နဲ႔ မေတြ႕ရတဲ့ေန႔ေတြ
လေရာင္မလင္း
ၾကယ္ေရာင္ကင္းတဲ့ ညေတြ
ငိုရိႈက္လန္႔ႏိုး
အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔မ်ား
ႀကံဳခဲ့ရသလားဟင္။

ေလယူရာသင္းပ်ံ႕ေနတဲ့
မင္းရဲ႕ ရနံ႔ေတြၾကားမွာ
မ်က္ရည္စက္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ
ကိုယ္ေတြ႕လုိက္ရသလိုပဲ။

စာနာခ်င္ သိခ်င္ေပမယ့္
၀မ္းနည္းျခင္းဆိုတဲ့ အရာကို
မသိေစလိုတာေၾကာင့္
ေမးလိုတဲ့ ႏႈတ္ဖ်ား
ဆြံ႕အသြားခဲ့ရတယ္။

ပန္းကေလးရယ္
ကိုယ္ေလ ...
တန္ခိုးရွင္ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္
မင္းေပ်ာ္ရႊင္မယ့္ ေလျပည္ညင္း
ဖန္ဆင္းလို႔ ေပးလုိက္ခ်င္ရဲ႕။ ။



`တန္ခိုးရွင္ ျဖစ္ရင္´လို႔ ေရးထားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ `တန္ခိုးရွင္ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္´လို႔ ေရးထားတာ .....

Wednesday, May 23, 2007

ေဒါင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဥၾသငယ္

ဘေလာ့ခ္ေကာင္းကင္မွာ ေဒါင္းပင္လယ္ေ၀ေနလို႔ ေဒါင္းေတြကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ ေဒါင္းကဗ်ာေလး ေရးၾကည့္တာပါ။ ေရးၿပီးေတာ့လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သိပ္မႀကိဳက္လွျပန္ဖူး။ ဒါေပမယ့္ ငါက ေဒါင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဥၾသပဲေလ၊ ေဒါင္းအစစ္မွ မဟုတ္တာလို႔ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္ေျဖရတယ္။

ေဒါင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဥၾသငယ္

ေဒါင္းအိုးေ၀သံ တညံညံၾကားလို႔
ပင္ယံထက္ကို ထြက္ၾကည့္မိေတာ့
ဟိုးအျမင့္ ေကာင္းကင္မွာ
ေဒါင္းပင္လယ္ေ၀ေနပါေပါ့လား။

ေဒါင္းတရားနာရင္း
ေဒါင္းစကားဆိုခ်င္လာမိသမို႔
လြမ္းအားေတြပိုမို
လြမ္းေတးေတြပဲ ဆိုဆိုေနတဲ့
ဥၾသငယ္ေမာင္ေမာင္လဲ
ေဒါင္းေတာင္စိုက္ၿပီး
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္လုိက္ေတာ့မယ္။ ။

Tuesday, May 22, 2007

အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေမ့သား

က်ေနာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲက ရွားရွားပါးပါး အခ်စ္အေၾကာင္း မဟုတ္တဲ့ အေမ့အတြက္ ကဗ်ာေလးပါ။ က်ေနာ္က တကယ္ခံစားရမွ ကဗ်ာေရးတတ္တာဆိုေတာ့ ဒီကဗ်ာကို ရထားေပၚမွာ စဥ္းစားတုန္းမွာလဲ တကယ္ မ်က္ရည္၀ဲမိပါတယ္။

အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သား

ေကာင္းကင္ေတြ ညိဳမဲ
မိုးေတြသဲတဲ့ ညတစ္ညမွာ
အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ
အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သားဟာ
အေမ့အနား ျပန္ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းကို
လြမ္းမ်က္ရည္ တစ္စက္ႏွစ္စက္နဲ႔
အိပ္မက္ ျမင္မက္ပါသတဲ့။

သားပို႔ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြ
အလြမ္းေျပၾကည့္ၾကည့္ေနခဲ့ရတဲ့ အေမဟာ
သားျပန္လာတာကို ျမင္ေတာ့
၀မ္းပန္းတသာနဲ႔
အေျပးအလႊား လာႀကိဳပါသတဲ့။

အေမ့အတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ
၀ယ္လာတာေတြကို ဂရုမထား
`ငါ့သားျပန္လာတာက အဓိကပါ´တဲ့။
ႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာ
အိမ္ျပန္ေရာက္မလာတဲ့ သားကို
ခ်စ္အားေတြ ပိုရွာပါသတဲ့။

`ေနပူထဲက လာတာမဟုတ္လား။
ေရခ်က္ခ်င္းသြားမခ်ိဳးနဲ႔။
ေခၽြးတိတ္ေအာင္ ခဏနား
ငါ့သားက တယ္ခက္သကိုး´တဲ့။
ဒီအရြယ္ေရာက္ေနတဲ့သားကို
ကေလးလို အမွတ္ထား
စိတ္မ်ားပင္ ပူရွာပါသတဲ့။

`သားအခုလို ျပန္လာတာ
အေမ ၀မ္းသာလိုက္တာ။
သားႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေတြ
အေမ ခ်က္ထားတာ
စားၾကည့္စမ္းပါဦး´တဲ့။
အေမ့လက္ရာ ငတ္ေနတဲ့သား
ဗိုက္ကားေအာင္ စားမိပါသတဲ့။

ထမင္းစားၿပီးလို႔ ခဏနား
အေမ့အနားေနမယ္ ႀကံေတာ့မွ
ႏိႈးစက္သံ တတီတီ
ထၿပီး ျမည္ပါသတဲ့။

ေကာင္းကင္ေတြ ညိဳမဲ
မိုးေတြသဲေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ
အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သားဟာ
အလုပ္သြားဖို႔ အားခဲ
ရင္ထဲက ဟာတာတာနဲ႔
အေမ့ဓာတ္ပံု ထုတ္ၾကည့္တုန္းခဏမွာ
မ်က္ရည္က်မိပါေသးသတဲ့။


ခရီေရတာ
19.3.2007



ဒီမွာ ထပ္တင္တာေတာင္မွ ၀မ္းနည္းခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။

Saturday, May 19, 2007

အင္တာနက္ခ်စ္သူ

အင္တာနက္ေခတ္မွာ အင္တာနက္အခ်စ္ကဗ်ာေလး ေရးၾကည့္တာပါ။

အင္တာနက္ခ်စ္သူ

မင္း email ကိုေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔

ကို္ယ့္ Inbox ေလးလည္ပင္းရွည္တယ္။

မင္းရဲ႕ အသံကို ၾကားခ်င္ေနတာ

ကိုယ့္ headphone ေလး အသိပါကြယ္။

ကို္ယ့္ရဲ႕ Contact List ထဲမွာလည္း

မင္း nick ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။

Bro နဲ႔ Sis လို႔ ေျပာေနေပမယ့္

လိုတဲ့ အခ်စ္က မင္းဆီမွာပဲ။ ။


Friday, May 18, 2007

ေရခဲေခတ္

Ice Age ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ႏွလံုးသားလဲ ေအးစက္စက္ ေရခဲေခတ္ ေရာက္ေနပါလားလို႕ ခံစားမိလို႔ ....

ေရခဲေခတ္

မေႏြးေထြးႏုိင္တဲ့ မွိန္ပ်ပ်ေနရယ္

ေအးခဲေနတဲ့ ပင္လယ္ေတြရယ္

ၿပီးေတာ့ ...

၀ုန္း၀ုန္းၿပိဳက်ေနတဲ့ ႏွင္းေတာင္ေတြရယ္

ဒါ ကမာၻေျမရဲ႕ ေရခဲေခတ္ေပါ့ကြယ္။


မေႏြးေထြးႏိုင္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြရယ္

ေအးခဲေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြရယ္

ၿပီးေတာ့ ...

တ၀ုန္း၀ုန္းၿပိဳက်ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရယ္

ဒါ ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ ေရခဲေခတ္ေပါ့ကြယ္။ ။

လူမိုက္

အီစြတ္ပံုျပင္ထဲက ေျမေခြးက သူလွမ္းမမီတဲ့ စပ်စ္သီးကို ခ်ဥ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္က လွမ္းမမီတဲ့ စပ်စ္သီးက ပိုခ်ိဳမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲမွာပါတယ္ေလ။ ျခေသၤ့နဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္၊ ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုတိုက္တုိက္၊ ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ့ လူမိုက္မမည္ တဲ့။


လူမိုက္

လွမ္းမမီတဲ့ စပ်စ္သီးက

ိုခ်ိဳေနတယ္။

မရႏုိင္တဲ့ အခ်စ္ကိုမွ

ပိုလိုခ်င္ေနတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ...

အခ်စ္ရံႈးသူတို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ

ါဟာ လူမိုက္လို႔ အမည္တြင္ခဲ့တယ္။ ။



ဒီလိုေလ

တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္မွာ ျမန္မာစာေတြ သင္ရတာ အရမ္း စိတ္ရႈပ္တာပဲ။ ဟိုအလကၤာေျမာက္တယ္၊ ဒီဂုဏ္ေျမာက္တယ္နဲ႔။ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရး လိုက္တယ္ ...

ဒီလိုေလ

အတိႆယအလကၤာနဲ႔

မယံုခ်င္စရာေတြလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။

ပမာစကားနဲ႔

မုသားေတြလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။

ပသာဒဂုဏ္ေျမာက္ေအာင္

ရိုးရိုးေလးပဲ ေျပာခ်င္တယ္။

ၾသဇဂုဏ္ေျမာက္ေအာင္လည္း

ထပ္ခါထပ္ခါ ဆိုခ်င္မိတယ္။

ဒီလိုေလ ...

မင္းကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ။

တမ္းခ်င္း

ကိုယ့္အသက္ ၁၇ႏွစ္တုန္းက ဥမမယ္ စာမေျမာက္ လူပ်ိဳေပါက္ ကေလးအေတြးနဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေရးမိတယ္။ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းလွေပမယ့္ အမွတ္တရေပါ့ ...

တမ္းခ်င္း

ကိုယ္ ...

ခ်စ္သူတစ္ေယာက္

လိုခ်င္တယ္။

ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္သမွ်

အရာအားလံုးကို

မွ်ေ၀ခံစားႏုိင္မယ့္သူ ..

ကိုယ္ ေလာကႀကီးကို

စိတ္ပ်က္တဲ့အခါ

အၿပံဳးေလးတစ္ခုနဲ႕

ႏွစ္သိမ့္မႈေပးႏိုင္မယ့္သူ ..

ကိုယ္ ဒုကၡေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို

ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားတဲ့အခါ

ကိုယ့္လက္ကိုတြဲ

ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ႏုိင္မယ့္သူ ..

ကို္ယ္ အမွားအယြင္းေတြ

လုပ္မိတဲ့အခါ

ၾကင္နာမႈနဲ႕

နားလည္ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္မယ္သူ ..

ကိုယ့္ႀကိဳးစားမႈတို႔ရဲ႕

ဦးတည္ရာပန္းတိုင္

ကို္ယ့္ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္အျဖစ္

ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေတာ့

လုိခ်င္ပါတယ္။ ။


သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ မင္းက ေတာ္ေတာ္ အခ်ိဳႀကိဳက္တယ္တဲ့။ မင္းလိုခ်င္တာေတြခ်ည္းပဲ တဲ့။ .....